قتل زیر شکنجه؛ کیفر بُزُرگ در راه است..... منصور امان.

....قتل زیر شکنجه؛ کیفر بُزُرگ در راه است

.....منصور امان

"کمیته ویژه" حُجت الاسلام حسن روحانی برای رسیدگی به آنچه که وی آن را با مُلاطفت "حوادث ناخوشایند در بعضی بازداشتگاه ها" نامیده، به تولید یک قتل فجیع دیگر در زندانهای حُکومتی راه برده است. آقای محمد راجی، یکی از درویشهای بازداشت شده در جریان یورش اخیر حُکومت به این طیف از دگراندیشان دینی، بر اثر جراحات و آسیبهای ناشی از شکنجه جان خود را ازدست داده است.

با آنکه بیش از دو هفته از اعلام دولت مبنی بر رسیدگی "ویژه" به تبهکاری سازمان یافته دستگاه امنیتی – قضایی حُکومت علیه بازداشت شدگان ماه های اخیر می گذرد، همانگونه که انتظار می رفت، هیچ نشانی از کُمیته اضطراری در هیچیک از مراحل پیگردهای حُکومتی به چشم نمی خورد؛ در عوض، ماشین قتل و شکنجه همچنان به سفارش "نظام" در حرکت است و در پس خود اجساد خونین زندان بی دفاع را به جا می گذارد.

هرگاه وظیفه واقعی ابتکار آقای روحانی مُهندسی افکار و به دست گرفتن مُدیریت فضای برآشُفته عُمومی دانسته شود، آنگاه می توان گفت که او در دستیابی به این هدف شکست خورده است.

نخُست از آن رو که حُضور فعال جامعه در میدان و انگیزه بالای استفاده همه جانبه از امکانات اطلاع و آگاهی رسانی و ارتباط گیری، ظرفیت دستکاری ذهنی آن را به حداقل کاهش داده. سپس، دستپاچگی و به هم ریختن "نظام" زیر فشار رویدادها، در عمل امکان هماهنگ سازی دستگاه سرکوب با چنین ابتکارهای گُمراه کننده ای را از میان برده است. در این میدان محدود مانور، پای زُمُخت آقای روحانی و کُمیته ویژه اش از لنگ در بیرون می ماند و جایی برای حرکت پیدا نمی کند.

قتل آقای راجی در زندان که در سلسله قتلهای حُکومتی از هنگام شروع اعتراضهای دی ماه صورت گرفته، شاهد دیگری از این واقعیت ارایه می کند که شکنجه و قتل مُنتقدان، مُخالفان و مُعترضان استراتژی آگاهانه و سازمان یافته حاکمیت علیه جامعه است. "نظام" در همان حال که مردُم خشمگین را به "پرهیز از خُشونت" اندرز می دهد، خود در استفاده از سلاح زور و خُشونت دوردست ترین مرزهای وحشیگری و قساوت را پُشت سر گذاشته است.

این چهره دژم و داعشی را نه نازُک اندیشیهای امنیتی حُجت الاسلام حسن روحانی و نه چوب زدن رسانه ای یک دژخیم لو رفته (سعید مُرتضوی) می تواند آرایش کند. کیفر بُزُرگ در راه است.